Sanal dünyada bir yazı dolaşır, ben göreli on yılı geçti…
“Uzun yazıları kimse okumaz, sonuna kadar okuduğunu anlayacağım, kopyalar da sayfana koyarsan ” diyen…
Berbat bir tercümedir, içeriği yanlış yazılı sözcükler, gereksiz ünlemler filan içerir.
Görünürdeki amacı kanser hastaları için bir duyarlık yaratmak.
Gerçekteyse hiç de umurunda değiliz bu spam virüs yazıyı ilk hazırlayan kimsenin. Mausla kopyalayıp sayfamıza yapıştırınca o yanlış sözcükler ya da gereksiz ünlemler altına saklı kod ile adresimizi takibe alır her kimse bunu yaratan. Derdi adreslerimizi takip, alışkanlıklarımız saptamak ve o alışkanlıklarımızdan para kazanan şirketlere verdiği bilgiyle para kazanmaktır…
Ya da daha kötüsü… Karanlık senaryolar… Ama o senaryolara aklım yetmiyor… Kopyalamayın, yapıştırmayın. Boşuna virüs kapmayın.Oturup iki cümlecik kendimize ait bir yazı yazabiliriz, 0nunla da duyarlılık artar kanser günü için.
Uzun uzun da yazabiliriz. Benim gibi. Ama elden kopya değil, tehlike yaratan virüs ve spamlerle değil, yürekten dökülenlerle.
Gerçi yazmadan ve onlar hasta olmadan da düşünmeli insan yakınlarını.
Çünkü kanser için ya da benzeri ağır hastalıklar için ya da hiç hastalık olmadan, onlar bizi de merak eder diye düşünmeli ve kendiliğinden harekete geçmeli insan…
Hem onlar sevinsin, merakları, kaygıları bitsin, hem biz huzur bulalım sevinip, sevindirdik o insanları diye.
O kopyası sakıncalı yazıyı yapıştırıp, duyarlık kasmış görünmek yerine gerçekten yapılmış bir eylemle.
Aynı şehirdeyse bizzat gidip, görüp, sohbetle, işle yardımcı olmak mümkünse onu yapmalı.
Değilse… Başka başka şehirlerde yaşanıyorsa eğer…
Kalbimiz kilitlenmediyse sevgi yönünde. Sevdiklerimiz sesimizle mutlu olacaksa eğer…
Susmuyoruz. Her gün arıyoruz. Saklanmak, yok saymak yok etmiyor kanseri..
Konuşuyor, paylaşıyor ve destek oluyoruz ki moral yüksekliği yaşama bağlatırken aksi çöküşü sağlıyor.
İnsan olduğumuzu unutmamak için sevdiklerimize zamanında desteğin yararı var diyor dünya.
Moral desteğin mücadelede önemini vurgularken bu günle.
Çünkü gün 4 Şubat Dünya Kanser günü.
Benim sözüm yine şiirce. Şiirin dilini sevgi bilene. Anahtar niyetine. Şiir olmasa bile. Evet…
Böyle yazmıştım Dünya Kanser Günü. Çünkü canımın içi ağabeyime yapışmıştı o melanet, saldırgan elleriyle.
Yüreği güzel, kalemi güzel, kendi güzel arkadaşım. Acın acım, sevincin sevincimdir. İlki rahatlatsın, ikincisi çoğaltsın, dilerim.
Sağ ol arkadaşım. Biz bölüşmeyi seven kuşaktanız. Sevincim artınca onu da bölüşürüz.